Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

"Καλώς ήρθατε στην παράταση του προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους"!!



Οι πληγές του προηγούμενου έτους είναι ακόμη ανοικτές με τις απεργίες που πήραν μεγάλο χρόνο από το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος που μάλιστα τίναξαν τα οικονομικά της σχολής στον αέρα… Βέβαια σε αυτό το κείμενο δεν θα ασχοληθούμε με το θέμα αυτό κάθε αυτό αλλά με μια αντίληψη που δημιουργήθηκε στους φοιτητές την προηγούμενη χρονιά…
Μεγάλη μερίδα των συμφοιτητών μας πέρυσι, εν μέσω της ταραγμένης περιόδου, ζητούσαν να ανοίξει η σχολή να εκπαιδευτούν όπως όπως και να φύγουν μια ώρα αρχίτερα  από αυτό το κολαστήριο που λέγεται Οδοντιατρική Σχολή για να μπουν στην αγορά εργασίας.
Μήπως δεν το είχαν σκεφτεί όμως και πολύ καλά ;;;
Εν μέρει έχουν δίκαιο…

Η σχολή μας αποτελεί έναν καλό προθάλαμο για την αγορά εργασίας αλλά με την αρνητική έννοια. Η αλήθεια είναι πως στα τελευταία έτη που είναι κλινικά νιώθουμε περισσότερο σαν εργαζόμενοι παρά σαν φοιτητές. Η εκπαίδευση μας μετατρέπεται σε ένα είδος καταναγκαστικής-μηχανιστικής εργασίας οπού ο φοιτητής είναι αναγκασμένος να παράγει συγκεκριμένο κέρδος για το πανεπιστήμιο με καθηγητές ως άλλους. Με τους καθηγητές- επιβλέποντες σε ρόλους μάνατζερ να αποδεικνύουν κάθε μέρα πως η πρακτική μας άσκηση δεν βασίζεται στην ποιότητα αλλά σε ένα αριθμό συγκεκριμένων εργασιών υπό καθεστώς συνεχούς πίεσης και άγχους. Έχουμε φτάσει στο σημείο οι φοιτητές να πληρώνουν εργασίες που δεν μπορούν να καλύψουν οι ασθενείς υπό την απειλή ότι θα κοπούν στις κλινικές ή ότι δεν θα τους επιτραπεί να δώσουν πτυχιακές.
Αλλά…
Η κατάσταση αυτή αποτελεί λοιπόν τον προθάλαμο για μια εργασιακή προοπτική που μας αποκρύπτουν στην σχολή…
Η εργασιακή αυτή προοπτική απέχει από ένα ιδιωτικό οδοντιατρείο που θα κόβει χρήμα όπως λέγεται πολλές φορές. Με το άνοιγμα του επαγγέλματος (που συνέβη με νομοθεσία το 2011 και προβλέπει ότι ο οδοντίατρος χάνει την κυριότητα του οδοντιατρείου του) ανοίγει και ο δρόμος των πολυκλινικών.  Παράλληλα ο χώρος της υγείας και της δημόσιας περίθαλψης δέχεται καθημερινά επίθεση από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με τον οδοντιατρικό κλάδο να μην μένει απ’ έξω, μιας και οι θέσεις των οδοντιάτρων στο εθνικό σύστημα υγείας είναι ελάχιστες, με περιπτώσεις άδειων οδοντιατρείων σε νοσοκομεία κα προφανώς ούτε σκέψη από μεριάς κράτους για προσλήψεις οδοντιάτρων.
Δυσκολίες παρουσιάζονται ακόμα και σε αυτούς που πιστεύουν πως μόλις τελειώσουν θα γίνουν ιδιωτικοί οδοντίατροι και θα βγάζουν πολλά χρήματα! . Είναι άτυπος νόμος ότι οι απόφοιτοι θα πρέπει να μαθητεύσουν δίπλα σε κάποιον οδοντίατρο για μεγάλο χρονικό διάστημα αμισθεί ή θα προσφέρουν εθελοντική εργασία σε κλινικές όπως τα νοσοκομεία του στρατού.
Τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, δηλαδή, κατοχυρώνονται μεν τυπικά από το πτυχίο, αλλά πρέπει να βρίσκεσαι σε ένα συνεχές κυνήγι «προσόντων», με σκληρές προσωπικές και κυρίως οικονομικές θυσίες αν θες να παραμείνεις εργαζόμενος. Έτσι, πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τις συνθήκες της εργασίας μας μετά και να δούμε πώς θα κατοχυρώσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα στο σήμερα.
Άρα με βάση αυτά τα δεδομένα τα πράγματα για έναν από μας που παίρνει το πτυχίο του μπορεί να πάρει διάφορες τροπές…
·         Οι έχοντες κεφαλαίου ή οι τολμηροί θα χρεωθούν σε τράπεζες και θα δοκιμάσουν να ανοίξουν ένα ιδιωτικό ιατρείο. ‘Όμως οι εποχές είναι δύσκολες με μισθούς και συντάξεις να περικόπτονται. Οπότε ο κόσμος δυσκολεύεται να πληρώσει τις ακριβές θεραπείες που απαιτούνται ενώ το κράτος αδιαφορεί για την στοματική υγεία του εδώ και χρόνια. Από την άλλη η φορολόγηση του οδοντίατρου έχει φτάσει στα ύψη όπως επίσης και οι τιμές των υλικών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα νέοι συναδελφοι μας να ανοίγουν ιατρεία και μετά από δύο χρόνια να τα κλείνουν κουβαλώντας ένα τεράστιο χρέος στην πλάτη τους.
·         Οι μη έχοντες κεφάλαιο από την άλλη θα αναζητήσουν εργασία σε κάποια πολυκλινική όπου θα δουλεύουν πολλές ώρες με μισθούς πείνας και που συχνά δεν τους επιτρέπει να ζουν χωρίς άλλη οικονομική ενίσχυση από γονείς, ενώ παράλληλα το αφεντικό θησαυρίζει στην πλάτη τους. Παράλληλα εφόσον δουλεύεις έτσι, δηλαδή ως μισθωτός οδοντίατρος, δεν έχεις κανένα σωματείο να σε προστατεύει από την αυθαιρεσία του αφεντικού σου, τη μη καταβολη μισθου ή ασφάλειας ή ακομα και απο σεξουαλικη παρενοχληση.
·         Τέλος πολλοί αναγκάζονται από μικρή ηλικία να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό αποτελώντας το νέο μεταναστευτικό ρεύμα επιστημόνων.
Άρα καταλαβαίνεις ότι η ίδια η εργασιακή μας προοπτική δεν εξαρτάται μόνο από την ατομική προσπάθεια του καθενός-όπως θέλουν να μας πείσουν- αλλά από τους συλλογικούς μας αγώνες.
Ως Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ παλεύουμε όχι μόνο μέσα στη σχολή αλλά και σε συντονισμό με το σύνολο του κλάδου της υγείας για την ανατροπή των σχεδίων του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Παιδείας που στοχεύουν στην διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παρεχόμενης υγείας στην υποστελέχωση και υποβάθμιση του Ε.Σ.Υ. και στην απαξίωση των σπουδών και των πτυχίων μας.
Η στήριξή μας με κάθε τρόπο στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων είναι δεδομένη, όπως και η πάλη μας για ένα σύστημα υγείας που θα παρέχει ΔΗΜΟΣΙΑ- ΙΣΟΤΙΜΗ- ΚΑΘΟΛΙΚΗ και κυρίως, ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου