Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΔΑΠ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ;


«Για μια ακόμη χρονιά και για 29η συνεχόμενη φορά, η ΔΑΠ ΝΔΦΚ βγαίνει πρώτη δύναμη στα Πανεπιστήμια και στα Τεχνολογικά Ιδρύματα της χώρας. Αυτό το αποτέλεσμα είναι η καλύτερη απάντηση για το καθεστώς οπισθοδρόμησης που προσπαθεί να επιβάλει η Κυβέρνηση στην ανώτατη εκπαίδευση. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι φοιτητές, οι σπουδαστές και ο λαός, θέλουν να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ξεκινήσει και όχι να πάμε πίσω στο χθες που χρεοκόπησε»
Αντώνης Σαμαράς, 14/05/15
Αυτές είναι οι συγχαρητήριες δηλώσεις του προέδρου της ΝΔ στη ΔΑΠ, μετά το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν παραλείπει να συγχαρεί την φοιτητική νεολαία, η οποία, κατά τα λεγόμενά του, στήριξε για άλλη μια χρονιά την πολιτική της ΝΔ. Οι δηλώσεις αυτές είναι το ιδανικό παράδειγμα για όσους ψήφισαν την καθεστωτική παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σε αυτές τις εκλογές, να συνειδητοποιήσουν ότι ουσιαστικά ψήφισαν την καταδίκη τους!  Δεν στήριξαν τους φίλους τους, αλλά την πολιτική που έφερε φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση, στήριξαν την πολιτική που ανέβασε τα ποσοστά ανεργίας στην γενιά μας στο 60%…
Είναι γεγονός εξάλλου ότι η  ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σε σύμπλευση πάντα με την ΝΔ, είναι ο κύριος εκφραστής της βάρβαρης πολιτικής που ασκείται, κατ’ επιταγών της ΕΕ και του κεφαλαίου, στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας. Η ΔΑΠ πέρα από τις διάφορες πελατειακές σχέσεις (βλ. σημειώσεις, εξόδους σε κλαμπ και μπουζούκια) που καλλιεργεί τόσα χρόνια, είναι αυτή που προωθεί την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αυτή που θέλει επιχειρήσεις μέσα στις σχολές. Είναι αυτή που θα καλύψει πρώτη τα κενά που υπάρχουν μέσα στη σχολή, που δεν μίλησε ποτέ για την έλλειψη υλικών, αναλώσιμων και εργαλείων στα εργαστήρια και τις κλινικές, και φέτος μάλιστα δεν μίλησε ούτε για την έλλειψη πετρελαίου (!). Είναι αυτή που θα σου πουν «Δεν βαριέσαι, έτσι είναι η ζωή», όταν σου κόβεται το σύγγραμμα, η σίτιση, η στέγαση! Είναι αυτή που σαμποτάρουν συνέχεια τις συνελεύσεις του συλλόγου και που δεν έχουν διστάξει να πλαστογραφήσουν ακόμα και τη σφραγίδα του (!) προκειμένου να δηλώνουν οτιδήποτε ως «απόφαση του ΣΦΟΑ». Δηλαδή, η  ΔΑΠ είναι αυτή που προβάλλει τον ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό μεταξύ μας ως τη μοναδική λύση για «επιβίωση» ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας, μέσω της κατάργησης του ασύλου. Αυτά εκφράζει η ΔΑΠ, αυτός είναι ο χαρακτήρας της, αυτά στηρίζει ο κάθε φοιτητής που τους ψηφίζει σήμερα και κάνει τον Σαμαρά ευτυχισμένο!!
Στον αντίποδα, για άλλη μια χρονιά οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ σημείωσαν πανελλαδικά άνοδο. Ενισχύθηκε λοιπόν και μέσα στο δικό μας σύλλογο το σχήμα της Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ., η αντίληψη αυτή που μιλάει για έναν άλλον δρόμο, το δρόμο των ανυποχώρητων και συλλογικών αγώνων. Εδραιώνεται η αντίληψη που αποτελεί το αντίπαλο δέος της επικρατούσας πολιτικής μες στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, κόντρα στη συναίνεση και στην υποταγή που προβάλλει η ΔΑΠ. Ενισχύθηκε η αντίληψη που μιλάει για άλλη πολιτική, με μαχητικές  αποφάσεις του ίδιου του συλλόγου, μέσα από γενικές συνελεύσεις. Για να βγάλουμε τις ανάγκες μας μπροστά!  Γενικότερα, η ανάδειξη της ΕΑΑΚ μέσα στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, δείχνει ότι ένα μαζικό κομμάτι της νεολαίας στο σήμερα δεν υποτάσσεται, δεν ενσωματώνεται, δεν ψάχνει για σωτήρες και δεν έχει αυταπάτες! Ένα μαζικό κομμάτι της φοιτητικής νεολαίας στέλνει το μήνυμα ότι δεν φοβάται, δεν υποκύπτει, ότι τιμάει τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος που προηγήθηκαν και προετοιμάζεται ήδη για δυναμικούς αγώνες ενάντια στα μέτρα που θα έρθουν.  Διότι υπάρχει και η νεολαία που έχει βαθιά συναίσθηση ότι στα πλαίσια αυτού του συστήματος δεν μπορεί πλέον να ζήσει, δε δέχεται να ζητιανέψει, δεν συμβιβάζεται με ψίχουλα, αλλά τα θέλει όλα!
Η ΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΟΝΤΩΣ ΗΡΘΕ!
Ώρα για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, ώρα για να ανασυγκροτήσουμε τον φοιτητικο μας συλλογο και μέσα από τις γενικές συνελεύσεις που θα καλούν σε μαχητικούς αγώνες δίπλα στους εργαζόμενους και το λαό, που πλείττονται εξίσου από την ΕΕ και την πολιτική της, να τονίσουμε πως η γενιά μας δεν συμβιβάζεται, αλλά ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΝΙΚΑ και ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ το σάπιο κατεστημένο τους! Η επόμενη των εκλογών πρέπει να βρει τη γενιά μας σε θέση αντεπίθεσης!
Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ.

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

ΓΙΑΤΙ Ρ.Α.Τ. - Ε.Α.Α.Κ.;
Γιατί ΡΑΤ-ΕΑΑΚ σημαίνει μάχη, σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει αγώνας.

Γιατί ΡΑΤ-ΕΑΑΚ σημαίνει αγώνας για το βιβλίο, για τη μέριμνα, για να μη γίνουν απολύσεις, για να μη γίνουν διαγραφές. Αγώνας για το πτυχίο και τη δουλεία μας, για το μέλλον που θέλουμε και μας αξίζει!


Γιατί ΡΑΤ-ΕΑΑΚ σημαίνει ότι όλοι εμείς, νεολαία και εργαζόμενοι, τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε για όλους!

Ψήφος στη ΡΑΤ-ΕΑΑΚ δεν είναι ψήφος ανάθεσης. Είναι στράτευση στις μάχες που μας περιμένουν την επόμενη μέρα των εκλογών. Δηλώνει στήριξη και ενίσχυση του αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, ενάντια στο πανεπιστήμιο που θα είναι ανοιχτό μόνο για λίγους και εκλεκτούς.

Και επιμένουμε πιο σίγουροι από ποτέ, ότι υπάρχει άλλος δρόμος! Υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς παλιά και νέα μνημόνια, ανεργία, φασισμό! Υπάρχει άλλος δρόμος έξω από την ΕΕ και το Ευρώ!

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ Ρ.Α.Τ .- Ε.Α.Α.Κ.



ΓΙΑΤΙ Ρ.Α.Τ. - Ε.Α.Α.Κ.;
Γιατί ΡΑΤ-ΕΑΑΚ σημαίνει μάχη, σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει αγώνας.

Γιατί όταν οι υπόλοιπες δυνάμεις μέσα στο σύλλογο δεν έλεγαν κουβέντα για το κλειστό κυλικείο της σχολής εδώ και δύο χρόνια, εμείς επιμέναμε πως ο χώρος έπρεπε να ανοίξει για τους φοιτητές του συλλόγου, το οποίο κι έγινε μετά από απόφαση γενικής συνέλευσης!


Γιατί φέτος, όταν δεν κουνιόταν φύλλο μέσα στις σχολές με την αυταρχική πρυτανεία υπό την ηγεσία του Φορτσάκη (νυν βουλευτή της ΝΔ) εμείς καλούσαμε σε κινητοποιήσεις με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους, για να σπάσει το κλίμα της τρομοκρατίας!

Γιατί είμαστε αυτοί που προσπαθήσαμε από την αρχή της χρονιάς να κάνουμε μια καταγραφή των αναγκών του συλλόγου για σίτιση, στέγαση και εργαζόμενων ώστε ο ίδιος ο σύλλογος να λειτουργήσει σαν ασπίδα για αυτά τα μέλη του!

Γιατί όταν δεν υπάρχουν υλικά, εργαλεία και συγγράμματα είμαστε εμείς που προτείνουμε κινητοποιήσεις για να τα πάρουμε μέσα από γενικές συνελεύσεις ή συνελεύσεις ετών, μακριά από τους 11 του ΔΣ, ώστε  οι ίδιοι οι φοιτητές να παλέψουν για τις ανάγκες τους και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους!


ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ-ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ Ρ.Α.Τ .- Ε.Α.Α.Κ.

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ: ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ !

Έφτασε και φέτος η ώρα των φοιτητικών εκλογών. Η ώρα που κάποιοι θα θελήσουν να εισπράξουν σε ψήφους τις σημειώσεις και τα SOS , τα πάρτυ σε δημοφιλή κλαμπ και μπουζούκια και η ώρα που θα προσπαθήσουν να πείσουν τα μέλη του συλλόγου ότι οι εκλογές δεν είναι πολιτική διαδικασία, γιατί ψηφίζουμε τους φίλους μας ή γιατί μπορεί να μας βάλει σε μια καλύτερη μοίρα για ένα μεταπτυχιακό.
Εμείς δεν ξεχνάμε ποιοί είναι αυτοί που σου λένε πως ήρθε η ώρα να τους ψηφίσεις, και δεν είναι άλλοι από την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ :

  1. Eίναι οι ίδιοι άνθρωποι που εδώ και 3 χρόνια εκφυλίζουν τις διαδικασίες του Συλλόγου και τις Γενικές του Συνελεύσεις, έχουν απειλήσει ότι δε θα τις αναγνωρίζουν , έχουν αμφισβητήσει κατ εξακολούθηση την απαρτία και έχουν αποχωρήσει.Φέτος μάλιστα ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ. Τις Γενικές Συνελεύσεις που θέλουν να τις μεταφέρουν μετά τη λήξη των μαθημάτων για να μην αποφασίσει ποτέ ξανά ο σύλλογος, σε ώρες, μέρες και μέρη για λίγους και εκλεκτούς. Πάντα η ΔΑΠ ακολουθούσε τέτοιες μεθόδους. Στη σχολή μας όπως και σε όλες τις άλλες. Αντιδημοκρατικές και δολοπλόκες. Όπως 3 χρονια πριν που πλαστογράφησαν τη σφραγίδα του Συλλόγου μας.Όπως φέτος που έχασαν την σφραγίδα του συλλόγου μας!!

  1. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μέσα από τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων τους σε μια σειρά από συλλογικές διαδικασίες τίθενται απροκάλυπτα στην διάλυση και κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου και στην αμφισβήτηση του δικαιώματος όλων μας να σπουδάζουμε. Είναι αυτοί που μιλάνε ανοιχτά για δίδακτρα. Είναι αυτοί που κάνουν ημερίδες και συνέδρια μέσα στην σχολή με τη σφραγίδα της oral-b,η οποία ταυτόχρονα κάνει έρευνα στο μεταπτυχιακό της σχολής.Είναι αυτοί που μιλάνε για πιστωτικές μονάδες και κύκλους σπουδών.


  1. Είναι αυτοί που θέλανε οι συμφοιτητές μας να διαγραφούν από τις σχολές τους.Είναι αυτοί που χειροκροτούσαν τον Φορτσάκη όταν έστελνε μέσω των ΜΑΤ φοιτητές στο νοσοκομείο.Είναι οι ίδιοι που δεν προασπίστηκαν ποτέ ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι θα μείνουν στις θέσεις τους.

  1. Τέλος,αυτοί που δεν βγάζουν τσιμουδιά για την εργασιακή μας προοπτική αφότου τελειώσουμε τη σχολή,θέλοντας να απαξιώσουν το ίδιο το πτυχίο μας.
Δε θα μπορούσε να λειτουργεί και διαφορετικά η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας βέβαια! Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως ο καθένας μας πρέπει να συνειδητοποιήσει πως στα ατομικά μας προβλήματα η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική και να περνάει μέσα από το Σύλλογο και τις διαδικασίες του, μέσα από τη ενεργή συμμετοχή του καθενός μας στις Γενικές του Συνελεύσεις, και όχι μέσα από την οποιαδήποτε λογική ανάθεσης.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ !






13 ΜΑΗ 2015: ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙΑ? ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΟΛΙΚΟΤΕΡΑ…
Ποια είναι η κατάσταση που κυριαρχεί στη νεολαία τώρα;
Καθώς οι οικογένειες των περισσότερων από εμάς χτυπήθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την κρίση η τάση που επικρατεί στη νεολαία είναι η προσπάθεια για επιβίωση και η συνεχής ανασφάλεια για το μέλλον. Παρά τις «κορώνες» των κυβερνήσεων ότι καλύτεροι καιροί έρχονται από μέρα σε μέρα ,επί της ουσίας κανενός η ζωή δεν βελτιώθηκε ,αν δεν επιδεινώθηκε επιπλέον. Συνεπώς το μεγαλύτερο μέρος των νέων μόλις τελειώσουν το σχολείο αναζητούν δουλειά η οποία είναι συνήθως πολύωρη ,κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη ή καταφεύγουν στην λύση των πεντάμηνων και των voucher στα οποία δουλεύουν μεν κανονικά αντιμετωπίζονται δε σαν ωφελούμενοι από τον εργοδότη με μόνη «αμοιβή» ,πολλές φορές, την πολυπόθητη προϋπηρεσία! Παράλληλα, ακόμα και από εμάς που σπουδάζουμε, ένα σοβαρό κομμάτι αναγκαζόμαστε να δουλέψουμε για να συνεχίσουμε τις σπουδές μας και να βοηθήσουμε την οικογένεια μας.Όσον αφορά την έργασιακή μας προοπτική μετά τη λήψη του πτυχίου,στην Οδοντιατρική συγκεκριμένα η συντριπτική πλείοψηφία των αποφοίτων είτε θα μπει σε μια διαδικασία να δουλέψουν ως μισθωτοί οδοντίατροι με την ελπίδα κάποια στιγμη να συγκενρώσον τα απαραίτητα χρήματα για το άνοιγμα ενός ιδιωτικού ιατρείου (γεγονός που φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο στις σημερινές συνθήκες) ή για τη λήψη ενός μεταπτυχιακού τίτλου, είτε θα μπεί στη διαδικασία να αναλάβει το οικογενειακο οδοντιατρείο, και όλοι ξέρουμε το πως και τα ιδιωτικά μικροοδοντιατρεία ασφυκτιούν στις σημερινές συνθήκες της κρίσης και του ανταγωνισμού.
Αυτό το κοινό «πρόβλημα» αντί να οδηγήσει στην συλλογική δράση και διεκδίκηση για τη «λύση» του ,έχει αντίθετα εντείνει την ατομική προσπάθεια του καθενός να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες δεξιότητες ώστε να ξεπεράσει τον διπλανό του, αν χρειαστεί μάλιστα να πατήσει και πάνω στο πτώμα του ώστε να επιβιώσει. Κι αυτό σε συνδυασμό με την απογοήτευση, «ότι τίποτα ουσιαστικά καλύτερο δεν μπορεί να γίνει ,οπότε ας ελπίσουμε στα ελάχιστα η τουλάχιστον ας σώσουμε το τομάρι μας» έχει οδηγήσει σε παραίτηση και σε απομάκρυνση ή και απαξίωση κάθε συλλογικής προσπάθειας και διεκδίκησης ,παρά τις αντιδράσεις που φούντωσαν τα πρώτα χρόνια που ξέσπασε η κρίση. Για όλο και περισσότερους φοιτητές, αυτή τη στιγμή ,ρεαλιστικότερη μοιάζει η «λύση» της μετανάστευσης παρά η οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή συνολικά της κατάστασης. Κι αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε παρά να είναι πλέον αισθητό και στο συλλόγό μας , όπως και σε κάθε Φοιτητικό Σύλλογο, με τους φοιτητές να τρέχουν, από μάθημα σε μάθημα, από σεμινάριο σε σεμινάριο κι από συνέδριο σε συνέδριο για να μαζέψουν «μια ακόμα γραμμή για το βιογραφικό τους» με κάθε κόστος και τις συνελεύσεις να απομαζικοποιούνται. Βλέπουμε πλέον ότι η κυρίαρχη τάση στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων είναι η αποχή από «τα πολιτικά», είναι η απογοήτευση και η ένταξη στον ατομικό δρόμο με την ελπίδα ότι η πλήρης αφοσίωση στη συλλογή προσόντων θα εξασφαλίσει σε εσένα ένα καλύτερο μέλλον από των υπολοίπων. Στάση καθαρά πολιτική αφού ενισχύει και διαιωνίζει με κάθε τρόπο την παρούσα κατάσταση. Είναι βασικό όμως κάθε φοιτητής να αντιληφθεί πως τα προβλήματα αυτά δεν τα αντιμετωπίζουμε ατομικά, αλλά συλλογικά, και όλοι μαζί μέσα απο τους Συλλόγους μας πρέπει να δώσουμε τη λύση.
Ποιον συμφέρει αυτό πραγματικά;
Ή πιο συγκεκριμένα ποιον συμφέρει αυτή η κατάσταση μέσα στις σχολές; Για κάθε έναν που αδιαφορεί και παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει προτιμά να συνεχίζει τον ατομικό του δρόμο, η διάλυση του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, προχωράει. Το πανεπιστήμιο γίνεται πλέον λιγότερο μαζικό, αφού εισέρχονται σε αυτό ολοένα και λιγοτεροι κάθε χρονο λόγω ταξικών φραγμών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά κ επειδή λόγω της μετακύλησης του κόστους στους φοιτητές, αναγκάζονται κ να το εγκαταλείψουν αργότερα… Επίσης, λόγω της ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ υποχρηματοδότησης, εκχωρεί όψεις τις λειτουργίας του σε επιχειρήσεις, εργολαβίες και ιδιώτες, αλλά και μετακυλύει το κόστος της λειτουργίας του στους φοιτητές (βλ. Σίτιση, στέγαση, συγγράμματα).
Τι καλύτερο για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με τέτοιους όρους, να έχει ένα φοιτητικό σύλλογο ανενεργό και πειθήνιο, που ως εκπρόσωπος του να εμφανίζεται μια δύναμη έχει άμεση σχέση κι εξυπηρετεί τα συμφερόντων όσων ωφελούν αυτές οι πολιτικές; Για τους παραπάνω λόγους αυτή η κατάσταση προωθείται από την παραδοσιακή καθεστωτική παράταξη ΔΑΠ επειδή εξυπηρετεί ακριβώς το σχέδιο που αυτή προωθεί για το πανεπιστήμιο. Το σύνθημα της ΔΑΠ «σύλλογοι πέρα από κόμματα» διατυπωμένο από τον εκφραστή της Νέας Δημοκρατίας και της Χ.Α. μέσα στις σχολές εκτός από οξύμωρο είναι και ο κύριος στόχος της για το πώς θέλουν να γίνουν οι σύλλογοι. Γι αυτό ακριβώς αποτραβιέται από κάθε διαδικασία του συλλόγου, δεν πατάει ποτέ στη γενική συνέλευση. Ώστε να υποβαθμιστούν τα όργανα του συλλόγου και σταδιακά να απονεκρωθούν. Για να μην υπάρχει καμία αντίδραση σε όποια αναδιάρθρωση ακολουθήσει στο πανεπιστήμιο ακόμα κι αν στερεί από τους περισσότερους την δυνατότητα να σπουδάσουν. Βλέποντας λοιπόν αυτή την τάση που κερδίζει έδαφος στους συλλόγους η ΔΑΠ προσαρμόζεται σε αυτή ενισχύοντας την μέχρι να μετατραπούν οι σύλλογοι σε πολιτιστικές ομάδες – παρεούλες χωρίς λόγο για τίποτα. Στη σχολής μας δε το πως η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ φαίνεται με ξεκάθαρο τρόπο να εκπροσωπεί όλα ατα τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω, φαίνεται από 2 γεγονότα:
  1. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, πρώτη δύναμη στην οδοντιατρική εδώ και χρόνια, όχι μόνο απαξιώνει τις συλλογικές διαδικασίες, αφού εκτός των συνελεύσεων δεν εμφανίζεται ούτε σε Δ.Σ. , αλλά κατάφερε να χάσει(!) τη σφραγίδα του Συλλόγου, την οποί είχε υπ’ευθύνη της
  2. Το μόνο πράγμα που έκανε εξώστρεφα φέτος, πέρα από πάρτυ, μπουζούκια κτλ (για συμμετοχή με ενεργό τρόπο στο Σύλλογο και στις Συνελεύσεις του ούτε λόγος προφανώς) ήταν η διοργάνωση ημερίδα που διαφήμιζε τις ηλεκτρικές οδοντόβουρτσες της Oral-b, η οποία χρηματοδοτεί έρευνα σε μεταπτυχιακό της σχολής. Τυχαίο?... Δε νομίζω.
Εκτός όμως από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη σχολή μας υπάρχει και άλλος ένας πόλος ο οποίος εντείνει κάθε χρονιά την παρουσία του όσο πλησιάζουν φοιτητικές εκλογές. Μιλάμε για την ΠΚΣ- ΚΝΕ-ΜΑΣ, μια πολιτική δύναμη που θεωρεί ότι τα πανεπιστήμια είναι ένας χώρος που στον βωμό της διαφήμισης και προπαγάνδας του πολιτικού της φορέα μπορεί να πουλήσει γενικές συνελεύσεις και πορείες με τον φοιτητικό της σύλλογο διασπώντας έτσι το φοιτητικό κίνημα και τους αγώνες μας. Μια "αριστερόφωνη" παράταξη μέσα στο σύλλογο που κάνει παρέμβαση είτε με έτοιμα κεντρικοπολιτικά μόνο κείμενα είτε με κείμενα που πετάνε λάσπη στις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις ίδια σε κάθε σχολή μέσα στη γραφικότητα τους!! Επίσης, η ΠΚΣ-ΚΝΕ-ΜΑΣ καλλιεργούν μία μόνιμη λογική ανάθεσης, αφού λένε ανοιχτά στους συλλόγους «Ψήφισε εμένα να τρέξω εγώ για εσένα.» μια λογική βαθειά ηττοπαθής, αποκομμένη από τις ανάγκες του κόσμου και του κινήματος. Αυτό βέβαια, αποτυπώνει και την πρακτική που ακολουθεί στα ΔΣ, μετατρέποντας τις σχολές σε τσιφλίκι της, στις σχολές που έχει αυτοδυναμία. Αδυνατεί να κάνει πραγματική πολιτική και να απαντήσει στα προβλήματα τόσο του κόσμου της σχολής, όσο και της νεολαίας γενικότερα.
Καλό είναι να θυμόμαστε πως όλο το προηγούμενο διάστημα που οι Φοιτητικοί Σύλλογοι ήταν στον δρόμο και πάλευαν απέναντι στην κυβέρνηση και τις πολίτικες της καθώς και τον πιο χουντικό πρύτανη που έχει περάσει μέχρι τώρα από το ΕΚΠΑ τον Φορτσάκη η κνε κατέβαινε σε κομματικές πορείες και καλούσε τους φοιτητικούς συλλόγους μέσα από διοικητικά συμβούλια να ακολουθήσουν και αυτοί. Δεν έμπαινε καν σε διαδικασία να αναζητήσει το δρόμο του κοινού αγώνα και της κοινής πάλης με τις υπόλοιπες ριζοσπαστικές δυνάμεις στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων, όπως και του ΣΦΟΑ. Μάλλον γιατί περισσότερο την ενδιέφερε η παρουσίαση ενός κομματικού δυναμικού παρά ενός μαζικού ενωτικού φοιτητικού κινήματος με τα μάτια του στραμμένα στους αγώνες της κοινωνίας.Παράλληλα όταν τα ΜΑΤ έστελναν συνάδελφους μας στο νοσοκομείο με εντολές κυβέρνησης-φορτσάκη η κνε κανόνιζε "ραντεβουδάκια" στο γραφείο του για να του παραθέσει της θέσεις τις για το πανεπιστήμιο χωρίς πραγματική εκπροσώπηση από κανένα σύλλογο. και ενώ έχουν περάσει όλα αυτά η κνε τώρα θυμήθηκε να κάνει πολίτικη στη σχολή και 2 εβδομάδες πριν από τις εκλογές να αφισοκολλήσει όλους τους τοίχους και με τι? με αφίσες που καλούν σε εκδηλώσεις του κκε


ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!
ΣΤΙΣ 13 ΜΑΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ –ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ.