Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018


      Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο το φαινόμενο του φασισμού και του ρατσισμού έχει γνωρίσει σημαντική άνοδο και έχει λάβει σημαντικές διαστάσεις. Το κόμμα της Χρυσής Αυγής και γενικότερα η φασιστική ιδεολογία έχει εισχωρήσει και εδραιωθεί στη καθημερινότητα της σημερινής κοινωνίας εκτυλλίσσοντας την εγκληματική δράση του αρκετά συχνά και πάντα στο παρασκήνιο και μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Το γεγονός βέβαια πως πλέον στα ΜΜΕ δεν προβάλλονται τα “κατορθώματα” των ταγμάτων εφόδου δεν είναι κάτι που θα ‘πρεπε να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν.
        Είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι μέρος του συστήματος. Συνεπώς είναι απόλυτα λογικό να “καλύπτουν” τις φασιστικές δράσεις καθώς και ο φασισμός είναι κομμάτι του συστήματος ( του καπιταλισμού ) και εκτρέφεται από αυτό. Είναι τα ίδια τα αστικά κόμματα αυτά που παρέχουν νομιμοποίηση και συμβάλλουν στην “ομαλοποίηση” των φασιστικών ιδεών. Πιο συγκεκριμένα σε περιόδους μεγάλων κρίσεων του συστήματος ο φασισμός εμφανίζεται από το ίδιο το σύστημα προκειμένου να κάνει τη βρώμικη δουλειά για αυτό. Χρησιμοποιώντας τις ρητορείες του βασισμένες στο μίσος, έχει ως σκοπό την εκτόνωση και τη χειραγώγηση της λαϊκής οργής έτσι ώστε ο λαός να αποπροσανατολίζεται από τα πραγματικά του προβλήματα όπως είναι η κοινωνική και οικονομική του εξαθλίωση και να μένει μακριά από τον αγώνα και την πάλη για μια αξιοπρεπή ζωή. Αντί δηλαδή ο λαός να αντιδρά, αυτός να κάθεται άπραγος μπροστά στα ολοένα αυξανόμενα και σκληρότερα μέτρα που λαμβάνονται από την κυβέρνηση λόγω της κρίσης, που μοναδικό στόχο έχουν την περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής του και να τα δέχεται αμάσητα μαζί με μπόλικη εύπεπτη εθνικιστική προπαγάνδα.
         Πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα φέτος το Γενάρη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήρθε να περάσει το πολυνομοσχέδιο με τη ψήφιση των προαπαιτούμενων της 3ης αξιολόγησης ( κατάργηση δικαιώματος στην απεργία, ψηφιοποίηση πλειστηριασμών,  ιδιωτικοποιήσεις ) που αποτελεί επίθεση στα δικαιώματα του λαού. Την ίδια χρονική περίοδο η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πρόβαλλαν ως μείζονος σημασίας την επίλυση του Μακεδονικού, μεταφέροντας τη δημόσια κουβέντα προς το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, αποπροσανατολίζοντας τη κοινή γνώμη από τα πραγματικά ζητήματα της περιόδου. Όλη αυτή η κατάσταση προσέφερε πρόσφορο έδαφος παρέμβασης για φασιστικές ομάδες προκειμένου να βγουν ξανά στο προσκήνιο. Στα συλλαλητήρια που έλαβαν χώρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πλήθος κόσμου βγήκαν για να “διαμαρτυρηθούν” νομιμοποιώντας με αυτό τον τρόπο την ύπαρξη των φασιστών στο χώρο. Δίνοντας τους αυτό το πάτημα τα διάφορα τάγματα εφόδου εξαπέλησαν στη συνέχεια επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους ( βλέπε Libertatia )  και σε ανθρώπους του κινήματος. Βέβαια τέτοιες ενέργειες από διάφορες φασιστικές ομάδες δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, αφού κατά καιρούς  έχουν παρατηρηθεί στοχευμένες και μη επιθέσεις σε αρκετούς κοινωνικούς χώρους, σε μέλη αριστερών οργανώσεων καθώς και ( που είναι και το συχνότερο) σε μετανάστες. Ειδικά από το 2012 και μετά που η Χρυσή Αυγή μπήκε και στη βουλή αυτές οι επιθέσεις έχουν αυξηθεί οι οποίες αρκετές φορές έχουν καταλήξει σε δολοφονίες, όπως για παράδειγμα αυτή του Παύλου Φύσσα το Σεπτέμβρη του ΄13. Η βαθιά σχέση κράτους -παρακράτους (συστήματος-Χρυσής Αυγής) φαίνεται και από το γεγονός ότι οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής, όπως ο Ρουπακιάς κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ ταυτόχρονα το κράτος κατακρημνίζει τις ζωές νέων ανθρώπων, όπως της Ηριάννας Β.Λ., του Περικλή και του Τ. Θεοφίλου με την παραμονή τους στη φυλακή για ένα μεγάλο προηγούμενο χρονικό διάστημα.
         Είναι πια σαφές ότι ο φασισμός δεν κρύβεται. Έχει αποκτήσει μια κοινώς αποδεκτή θέση στο δημόσιο λόγο και είναι πια ελεύθερος να εξαπολύει μίσος και οχετό προς οτιδήποτε διαφορετικό. Είναι όμως καθήκον μας σαν νεολαία να πολεμήσουμε το συγκεκριμένο φαινόμενο και να μην το αφήνουμε να βρίσκει χώρο στις σχολές, στους χώρους της δουλειάς και στην ίδια τη ζωή. Εμείς πρέπει να αντισταθούμε στο να γίνει κανονικότητα ο φασισμός. Η ανοχή σημαίνει συνενοχή στα εγκλήματά τους. Είναι αναγκαίο όσο ποτέ να προτάξουμε ένα μάχιμο αντιφασιστικό κίνημα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους απέναντι στη ρητορική μίσους που επιβάλλει ο φασισμός και το πολιτικό-δικαστικό σύστημα μέσω της εξοργιστικής ανοχής του. Αρνούμαστε να περπατάμε σε δρόμους με φασιστικά συνθήματα και τρικάκια. Δεν θα είμαστε θιασώτες στα εγκλήματά τους.
        

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΤΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΗ ΤΡΙΤΗ 18/9 5.30  ΜΜ. ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2018

"Καλώς ήρθατε στην παράταση του προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους"!!



Οι πληγές του προηγούμενου έτους είναι ακόμη ανοικτές με τις απεργίες που πήραν μεγάλο χρόνο από το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος που μάλιστα τίναξαν τα οικονομικά της σχολής στον αέρα… Βέβαια σε αυτό το κείμενο δεν θα ασχοληθούμε με το θέμα αυτό κάθε αυτό αλλά με μια αντίληψη που δημιουργήθηκε στους φοιτητές την προηγούμενη χρονιά…
Μεγάλη μερίδα των συμφοιτητών μας πέρυσι, εν μέσω της ταραγμένης περιόδου, ζητούσαν να ανοίξει η σχολή να εκπαιδευτούν όπως όπως και να φύγουν μια ώρα αρχίτερα  από αυτό το κολαστήριο που λέγεται Οδοντιατρική Σχολή για να μπουν στην αγορά εργασίας.
Μήπως δεν το είχαν σκεφτεί όμως και πολύ καλά ;;;
Εν μέρει έχουν δίκαιο…

Η σχολή μας αποτελεί έναν καλό προθάλαμο για την αγορά εργασίας αλλά με την αρνητική έννοια. Η αλήθεια είναι πως στα τελευταία έτη που είναι κλινικά νιώθουμε περισσότερο σαν εργαζόμενοι παρά σαν φοιτητές. Η εκπαίδευση μας μετατρέπεται σε ένα είδος καταναγκαστικής-μηχανιστικής εργασίας οπού ο φοιτητής είναι αναγκασμένος να παράγει συγκεκριμένο κέρδος για το πανεπιστήμιο με καθηγητές ως άλλους. Με τους καθηγητές- επιβλέποντες σε ρόλους μάνατζερ να αποδεικνύουν κάθε μέρα πως η πρακτική μας άσκηση δεν βασίζεται στην ποιότητα αλλά σε ένα αριθμό συγκεκριμένων εργασιών υπό καθεστώς συνεχούς πίεσης και άγχους. Έχουμε φτάσει στο σημείο οι φοιτητές να πληρώνουν εργασίες που δεν μπορούν να καλύψουν οι ασθενείς υπό την απειλή ότι θα κοπούν στις κλινικές ή ότι δεν θα τους επιτραπεί να δώσουν πτυχιακές.
Αλλά…
Η κατάσταση αυτή αποτελεί λοιπόν τον προθάλαμο για μια εργασιακή προοπτική που μας αποκρύπτουν στην σχολή…
Η εργασιακή αυτή προοπτική απέχει από ένα ιδιωτικό οδοντιατρείο που θα κόβει χρήμα όπως λέγεται πολλές φορές. Με το άνοιγμα του επαγγέλματος (που συνέβη με νομοθεσία το 2011 και προβλέπει ότι ο οδοντίατρος χάνει την κυριότητα του οδοντιατρείου του) ανοίγει και ο δρόμος των πολυκλινικών.  Παράλληλα ο χώρος της υγείας και της δημόσιας περίθαλψης δέχεται καθημερινά επίθεση από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με τον οδοντιατρικό κλάδο να μην μένει απ’ έξω, μιας και οι θέσεις των οδοντιάτρων στο εθνικό σύστημα υγείας είναι ελάχιστες, με περιπτώσεις άδειων οδοντιατρείων σε νοσοκομεία κα προφανώς ούτε σκέψη από μεριάς κράτους για προσλήψεις οδοντιάτρων.
Δυσκολίες παρουσιάζονται ακόμα και σε αυτούς που πιστεύουν πως μόλις τελειώσουν θα γίνουν ιδιωτικοί οδοντίατροι και θα βγάζουν πολλά χρήματα! . Είναι άτυπος νόμος ότι οι απόφοιτοι θα πρέπει να μαθητεύσουν δίπλα σε κάποιον οδοντίατρο για μεγάλο χρονικό διάστημα αμισθεί ή θα προσφέρουν εθελοντική εργασία σε κλινικές όπως τα νοσοκομεία του στρατού.
Τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, δηλαδή, κατοχυρώνονται μεν τυπικά από το πτυχίο, αλλά πρέπει να βρίσκεσαι σε ένα συνεχές κυνήγι «προσόντων», με σκληρές προσωπικές και κυρίως οικονομικές θυσίες αν θες να παραμείνεις εργαζόμενος. Έτσι, πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τις συνθήκες της εργασίας μας μετά και να δούμε πώς θα κατοχυρώσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα στο σήμερα.
Άρα με βάση αυτά τα δεδομένα τα πράγματα για έναν από μας που παίρνει το πτυχίο του μπορεί να πάρει διάφορες τροπές…
·         Οι έχοντες κεφαλαίου ή οι τολμηροί θα χρεωθούν σε τράπεζες και θα δοκιμάσουν να ανοίξουν ένα ιδιωτικό ιατρείο. ‘Όμως οι εποχές είναι δύσκολες με μισθούς και συντάξεις να περικόπτονται. Οπότε ο κόσμος δυσκολεύεται να πληρώσει τις ακριβές θεραπείες που απαιτούνται ενώ το κράτος αδιαφορεί για την στοματική υγεία του εδώ και χρόνια. Από την άλλη η φορολόγηση του οδοντίατρου έχει φτάσει στα ύψη όπως επίσης και οι τιμές των υλικών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα νέοι συναδελφοι μας να ανοίγουν ιατρεία και μετά από δύο χρόνια να τα κλείνουν κουβαλώντας ένα τεράστιο χρέος στην πλάτη τους.
·         Οι μη έχοντες κεφάλαιο από την άλλη θα αναζητήσουν εργασία σε κάποια πολυκλινική όπου θα δουλεύουν πολλές ώρες με μισθούς πείνας και που συχνά δεν τους επιτρέπει να ζουν χωρίς άλλη οικονομική ενίσχυση από γονείς, ενώ παράλληλα το αφεντικό θησαυρίζει στην πλάτη τους. Παράλληλα εφόσον δουλεύεις έτσι, δηλαδή ως μισθωτός οδοντίατρος, δεν έχεις κανένα σωματείο να σε προστατεύει από την αυθαιρεσία του αφεντικού σου, τη μη καταβολη μισθου ή ασφάλειας ή ακομα και απο σεξουαλικη παρενοχληση.
·         Τέλος πολλοί αναγκάζονται από μικρή ηλικία να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό αποτελώντας το νέο μεταναστευτικό ρεύμα επιστημόνων.
Άρα καταλαβαίνεις ότι η ίδια η εργασιακή μας προοπτική δεν εξαρτάται μόνο από την ατομική προσπάθεια του καθενός-όπως θέλουν να μας πείσουν- αλλά από τους συλλογικούς μας αγώνες.
Ως Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ παλεύουμε όχι μόνο μέσα στη σχολή αλλά και σε συντονισμό με το σύνολο του κλάδου της υγείας για την ανατροπή των σχεδίων του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Παιδείας που στοχεύουν στην διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παρεχόμενης υγείας στην υποστελέχωση και υποβάθμιση του Ε.Σ.Υ. και στην απαξίωση των σπουδών και των πτυχίων μας.
Η στήριξή μας με κάθε τρόπο στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων είναι δεδομένη, όπως και η πάλη μας για ένα σύστημα υγείας που θα παρέχει ΔΗΜΟΣΙΑ- ΙΣΟΤΙΜΗ- ΚΑΘΟΛΙΚΗ και κυρίως, ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.