Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Καλωσορίζοντας το νέο υπουργό Παιδείας…


Η αντικατάσταση της Α. Διαμαντοπούλου από το Γ. Μπαμπινώτη στο υπουργείο Παιδείας σε αυτή τη φάση μόνο τυχαία δεν είναι. Εντάσσεται στη συνολικότερη «αλλαγή διακυβέρνησης» που ακολουθείται για την προώθηση και παραπέρα εφαρμογή της πολιτικής του σύγχρονου σφαγείου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, με την αντικατάσταση του φθαρμένου και πλήρως απονομιμοποιημένου, στα μάτια του λαού, πολιτικού προσωπικού και την αντικατάσταση του από τεχνοκράτες, που θα έρθουν να εφαρμόσουν ότι δεν κατάφεραν οι προκάτοχοι τους. Ο ανασχηματισμός της δοτής αυτής κυβέρνησης δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι θα συνοδευτεί από κάποια αλλαγή στην πολιτική, τουναντίον δείχνει πως γι’ αυτούς κάθε δυνατή εφεδρεία είναι απαραίτητη ώστε να συνεχιστεί όσο γίνεται χωρίς κλυδωνισμούς η επίθεση στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Ιδιαίτερα τώρα που ο χώρος της εκπαίδευσης και των Πανεπιστημίων βρίσκεται σε αναβρασμό, ύστερα κι από τις αποτυχημένες προσπάθειες να συγκροτηθούν τα Συμβούλια Διοίκησης και να εφαρμοστεί ο νόμος Διαμαντοπούλου, η επιλογή Μπαμπινιώτη θέτει στο φοιτητικό και παν-εκπαιδευτικό κίνημα νέες προκλήσεις.
Κι αν η φράου Άννα φεύγει από το υπουργείο έχοντας μείνει στην ιστορία ως η χειρότερη υπουργός Παιδείας, η υπουργός που άφησε σχολικές αίθουσες χωρίς βιβλία και πετρέλαιο, που έκλεισε σχολεία, που έφερε το νόμο διάλυσης του πανεπιστημίου, που κατήργησε το Άσυλο, εξανέμισε κάθε κοινωνική παροχή στα πανεπιστήμια (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα), το θεάρεστο αυτό έργο έρχεται να ολοκληρώσει πρόθυμα ο «ανεξάρτητος»  και ειδικός επί του θέματος Μπαμπινιώτης.
Ποιος είναι όμως ο νέος υπουργός Παιδείας;;;
«Ανεξάρτητος» από κόμματα, εξαρτημένος όμως με δεσμούς αίματος από την κυρίαρχη πολιτική κι απ’ την αμερικάνικη πρεσβεία- οι διάλογοι που δημοσιεύονται στα wikileaks με τον αμερικανό πρέσβη μπορούν να πείσουν και τους πιο δύσπιστους. Για το νέο υπουργό υπάρχει πρόβλημα με την υπερ-πολιτικοποιημένη νεολαία της μεταπολίτευσης που βάζει εμπόδια στις μεταρρυθμίσεις, ενώ δηλώνει πρόθυμος και «ειδικός» να συμβάλει κι ο ίδιος στην προώθηση της μεταρρύθμισης στην Ελλάδα. Δίνει αναφορά στους πρέσβεις για το συνδικαλιστικό φορέα των μελών ΔΕΠ (ΠΟΣΔΕΠ) και τη στάση των δυνάμεων που αντιδρούν στις αλλαγές, ενώ εισπράττει τη δυσφορία για τη φοιτητική άνοιξη του 2006-07 επί Γιαννάκου! Ταυτόχρονα ο άνθρωπος που βρίσκεται στο τιμόνι της δημόσιας εκπαίδευσης, είναι ο ίδιος πρόεδρος ιδιωτικού συγκροτήματος… Η αλήθεια είναι πως ο τραπεζίτης Λ. Παπαδήμος ξέρει να ανταμείβει καλά όσους δουλεύουν πιστά για να μη μείνει τίποτε όρθιο από πλευράς κατακτήσεων του λαού και της νεολαίας!!!
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία για την πολιτική που θα ακολουθήσει, που θα συνεχίσει τον κατήφορο της κυβέρνησης του Παπαδήμ(ι)ου.. Όμως δεν πρέπει να έχει και αυτός καμία αμφιβολία ότι θα βρει απέναντι του το κίνημα της εκπαίδευσης. Σε κάθε νέα απόπειρα συγκρότησης Συμβουλίων Διοίκησης, σε κάθε απόπειρα εφαρμογής του νόμου 4009 και της αντι-εκπαιδευτικής πολιτικής θα έχει μπροστά του το φοιτητικό κίνημα, τους συλλόγους ΔΕΠ, τους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια σε ένα αρραγές μέτωπο για την ανατροπή της επίθεσης στην εκπαίδευση. Θα έχει απέναντι του ολόκληρη τη νεολαία στα πανεπιστημία, τα ΤΕΙ, τα σχολεία που δεν θα ανεχτεί έτσι εύκολα να τη διαγράψουν από την ιστορία. Κι όλοι αυτοί μαζί θα έχουν στο στόχαστρό τους το νέο υπουργό, την κυβέρνηση και το μαύρο μέτωπο που τη στηρίζει εντός κι εκτός συνόρων, όπως ακριβώς το κάνει ηρωικά όλον αυτόν τον καιρό ο λαός καταφέρνοντας να σφραγίσει τις εξελίξεις. Η ΕΑΑΚ θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή αυτού αγώνα για την ανατροπή!

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ


                   ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
·         Μέσα στις εντολές που έδωσε η Τρόικα και η Ε.Ε. στην κατάπτυστη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ -τραπεζιτών  με το νέο μνημόνιο είναι και η αναθεώρηση δεκάδων νόμων , προεδρικών διαταγμάτων και εγκυκλίων, η οποία ήταν στα  σκαριά εδώ και αρκετά χρόνια. Ο λόγος γίνεται , προφανώς, για  την άρση κάθε φραγμού εισόδου σε 25 επαγγέλματα και πρόκειται για το πρώτο κύμα απελευθέρωσης που προβλέπεται από το Μνημόνιο 2. Ένα από τα επαγγέλματα αυτά είναι και το οδοντιατρικό όπου θα αρθεί κάθε περιορισμός εισόδου.
·         Στην εποχή της κρίσης, οι κρατικές δαπάνες που προορίζονταν στην κάλυψη των οδοντιατρικών πράξεων από τα ασφαλιστικά ταμεία από ελάχιστες που ήταν, γίνονται μηδαμινές-χαρακτηριστικό είναι εξάλλου ότι στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν γίνεται καν λόγος για ύπαρξη οδοντιατρικής περίθαλψης. Η μείωση μισθών, συντάξεων& η κατακόρυφη αύξηση χαρατσιών και φόρων καθιστά αδύνατο για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να καλύψει βασικές ανάγκες. Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι η οδοντιατρική περίθαλψη να μην αποτελεί προτεραιότητα στην πλειοψηφία του πληθυσμού& συνεπώς  καθιστά ακόμη πιο δύσκολο να ζούμε αξιοπρεπώς από τα έσοδα των οδοντιατρείων μας, ενώ οι σημερινοί απόφοιτοι των Οδοντιατρικών Σχολών είναι σχεδόν σίγουρο ότι δε θα κατορθώσουν να ανοίξουν το δικό τους οδοντιατρείο& να το συντηρούν ή να συνεχίσουν κάποιο άλλο. Με το άνοιγμα του επαγγέλματος, εκατοντάδες  συνοικιακά οδοντιατρεία θα κλείσουν, γιατί θα τους επισκιάζουν οι πολύ-κλινικές- όπως γίνεται εν ολίγοις με οποιοδήποτε επάγγελμα ανοίγει σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Διαγράφεται ,δηλαδή, για την εργασιακή μας προοπτική ένας μονόδρομος τον οποίο θα βαδίσουμε, σε πλειοψηφικό βαθμό, ως μισθωτοί υπάλληλοι σε κάποιο από τα πολύ- οδοντιατρεία που θέλουν να ανοίξουν το επόμενο χρονικό διάστημα.
·         Άλλη μία παράμετρος, συνεπακόλουθη του ανοίγματος του επαγγέλματος που θέλουμε να θίξουμε είναι το γεγονός ότι καταργείται το πλαφόν.
      -      Σε καμμιά περίπτωση δεν γινόμαστε υποστηρικτές των πολύ υψηλών τιμών, που χαρακτηρίζουν τον κλάδο εδώ κ τόσο χρόνια. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, δύο ζητήματα σχετικά με αυτό΄ καταρχήν, την ανάγκη ύπαρξης πλαφόν για να μπορεί να διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα ο ανταγωνισμός..Διότι, η κατάργηση του πλαφόν σε συνδυασμό με τη δυνατότητα ανοίγματος πολύ-οδοντιατρείων, θα σημάνει την εκτόξευση του ανταγωνισμού, το μαρασμό των μικρών οδοντιατρείων- που είναι κ η πλειοψηφία κ το διάνθισμα των πολυκλινικών, ενώ η διαπλοκή των υπεύθυνων, για τις υλικοτεχνικές υποδομές των οδοντιάτρων , εταιρειών θα μείνει απτόητη εις βάρος όμως του οδοντιατρικού κλάδου και της οδοντιατρικής περίθαλψης του λαού. Παράλληλα, όμως, είναι & αδήριτη η ανάγκη πτώσης των τιμών των αναλωσίμων που διακινούν οι οδοντιατρικές εταιρείες έτσι ώστε να διαμορφώνονται και πιο προσιτές οι τιμές κ να μην αποτελεί η επίσκεψη στον οδοντίατρο είδος πολυτελείας.
     Είναι απαραίτητη η συμπόρευση όλων των εργαζομένων στον οδοντιατρικό κλάδο σε αυτόν τον αγώνα απέναντι στην πολιτική αυτή που κατακερματίζει το μέλλον μας, που αναιρεί δικαιώματα  μας και θέλει την οδοντιατρική περίθαλψη να είναι στα χέρια των λίγων που διαθέτουν τα υπέρογκα ποσά για να ανοίξουν τα πολύ-οδοντιατρεία όπου οι υπόλοιποι θα δουλεύουν επί μισθώσει.  Είναι απαραίτητη η συμπόρευσή μας ενάντια στην πολιτική που θέλει την οδοντιατρική περίθαλψη να είναι προνόμιο των λίγων. Απαιτούμε ΥΓΕΙΑ για όλο το λαό.
Απαιτούμε:
-       Να μην ανοίξει το επάγγελμα
-       Να καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία (όλα) όλες τις οδοντιατρικές πράξεις
-       Να πέσουν οι τιμές των αναλώσιμων υλικών που προμηθεύουν οι οδοντιατρικές  Εταιρείες, ιδιωτικά και δημόσια οδοντιατρεία.
-       Άνοιγμα θέσεων οδοντιάτρων στο Ε.Σ.Υ.
-       Καλούμε σε συμπόρευση κ το Σύλλογο Φοιτητών Οδοντιατρικής Θεσσαλονίκης , τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Αττικής& όλους τους Οδοντιατρικούς Συλλόγους της Ελλάδας.
                   
Ριζοσπαστική Αριστερή Τομή
    Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

ΝΟΜΟΣ ΟΙ ΛΑΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ…
Με φόντο το πανελλαδικό μπλοκάρισμα των εκλογών για τα συμβούλια διοίκησης από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Αθήνα και την Κρήτη από φοιτητές και εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο, το Υπουργείο Παιδείας και τα αστικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για ισχνές  μειοψηφίες που κάνοντας χρήση βίας και αντιδημοκρατικών μεθόδων δεν επιτρέπουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του νόμου  Διαμαντοπούλου. Αποκρύπτουν πως αν και ο νόμος 4009 ψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινοβουλίου συνάντησε απέναντί του ένα μαχητικό φοιτητικό κίνημα ,που έβαλε εξ αρχής αναχώματα στην εφαρμογή του. Ταυτόχρονα το υπουργείο απειλεί με διακοπή της χρηματοδότησης ακόμα και με τη μη αναγνώριση των πτυχίων που παρέχουν, σχολές και τμήματα που δεν εφαρμόζουν το νόμο. Όσο για την ομαλότητα εντός του πανεπιστήμιου, που παραδοσιακά την εγγυούνταν οι καθεστωτικές παρατάξεις, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, προνομιακοί σύμμαχοι της εκάστοτε κυβέρνησης στις αντεκπεδευτικές μεταρρυθμίσεις, τώρα που αυτές αδυνατούν να παίξουν ικανοποιητικά το ρόλο τους, έχουν πιάσει δουλειά τα ΜΑΤ και οι εισαγγελείς.
Δεν δεχόμαστε μαθήματα δημοκρατίας από μια διορισμένη κυβέρνηση που βυθίζει το λαό στην πείνα και τη φτώχεια ψηφίζοντας τα μνημόνια μέσα στη Βουλή και σκορπώντας την τρομοκρατία των ΜΑΤ στους χιλιάδες εργαζόμενους που αγωνίζονται για την ανατροπή της. Γι’ αυτούς δημοκρατία είναι η δημοκρατία των αγορών και νομός οι ανάγκες του κεφαλαίου.Η μαζική φτωχοποίηση του κόσμου της εργασίας, η χυδαία προπαγάνδα-τρομοκράτηση υπέρ αυτής της πολιτικής και η βίαιη καταστολή όσων συνεχίζουν να αγωνίζονται.Η κυβέρνηση μιλάει για μειοψηφίες εντός των σχολών που λόγω ιδιοτελών συμφερόντων εχθρεύονται το νόμο. Η αλήθεια είναι ότι κάνεις (ακόμα και καθεστωτικές παρατάξεις, διάφοροι πρόθυμοι πρυτάνεις) δεν μπορεί να αναστρέψει το κλίμα απονομιμοποίησης του νόμου Διαμαντοπούλου έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητών και τις κινητοποιήσεις τους το Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη. Είναι προφανές πως το σύνολο των συλλόγων φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων που στρέφονται ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου  αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία εντός του ελληνικού πανεπιστήμιου. Για εμάς μειοψηφία είναι το στρατόπεδο της λυκοσυμμαχίας κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και οι ελάχιστοι πλέον υποστηρικτές τους, οι δυνάμεις καταστολής και τα παπαγαλάκια των αστικών ΜΜΕ.
Οι απειλές του υπουργείου για διακοπή της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων θα πέσουν στο κενό. Είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως πυρήνας της πολιτικής τους και στόχος τους  είναι να οδηγηθούν τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στον οικονομικό αφανισμό με τους μειωμένους προϋπολογισμούς, την εγκατάλειψη της φοιτητικής μέριμνας, τα κενά σε προσωπικό , τις απολύσεις και τελικά σε ανεύρεση πόρων από ιδιώτες κάτι που θα σημάνει και την ολοκληρωτική παράδοση του πανεπιστήμιου στα συμφέροντα της αγοράς. Συμφέροντα  που προφανώς είναι αντίθετα στα συμφέροντα των φοιτητών για  δωρεάν σπουδές  που θα εξασφαλίζουν εργασιακά-επαγγελματικά δικαιώματα,  στα συμφέροντα των εργαζόμενων στο πανεπιστήμιο για αξιοπρεπή δουλεία και το συμφέρον του λαού για ένα πανεπιστήμιο  στραμμένο στις ανάγκες του και όχι στις ανάγκες του κεφαλαίου.
Όσα δε φτάνουν οι εκβιασμοί του υπουργείου προσπαθούν να τα καταφέρουν με τη βία των ΜΑΤ μέσα στα ιδρύματα (προσαγωγές φοιτητών μέσα από το ΤΕΙ Λαμίας) αλλά και τις διώξεις του εισαγγελέα εναντίον αγωνιζόμενων φοιτητών, εργαζομένων και καθηγητών (ΑΠΘ). Θέλουν να δικάσουν όσους αντιστέκονται στην εφαρμογή του νέου νόμου. Εμείς τους δηλώνουμε ξεκάθαρα. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, για τα σύγχρονα δικαιώματα μας σε εργασία και δημοκρατία. Κατηγορούν τους αγωνιστές για βία και παρανομία. Θα συνεχίσουμε να είμαστε παράνομοι στον κοινωνικό μεσαίωνα που ετοιμάζετε και θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα για να τον ανατρέψουμε.
           Να γνωρίζει καλά λοιπόν η κυβέρνηση και η Διαμαντοπούλου πως το φοιτητικό κίνημα μέσα από τη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων και σε συμπόρευση και συντονισμό με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια στο πανεπιστήμιο θα ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ για την εκπαίδευση! Θα είμαστε εκεί σε κάθε μάχη, μικρή η μεγάλη, από τις εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης ως τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις του έρχονται για να ανατραπεί η συγκυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και μαζί και όλη η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει.
ΑΣ ΤΟΝ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ!
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε Α.Ε.Ι.-Τ.Ε.Ι.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

ΚΑΠΟΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ Σ.Φ.Ο.Α


ΚΑΠΟΙΑ -ΑΝΑΓΚΑΙΑ- ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Σ.Φ.Ο.Α

            Εδώ και αρκετό καιρό έχει ανοίξει μια κουβέντα τόσο στα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων αλλά και στις διάφορες κουβέντες στους διαδρόμους της σχολής που αφορά το φοιτητικό σύλλογο. Βασικά ερωτήματα είναι ποιά η δυναμική του Συλλόγου, γιατί να υπάρχει φοιτητικός συνδικαλισμός και  ποιόν ρόλο τελικά διαδραματίζουν οι φοιτητικές παρατάξεις.
                Στην κοινωνία της κρίσης και του σκληρού ανταγωνισμού – ατομισμού, αυτό που αμφισβητείται περισσότερο είναι ο συλλογικός δρόμος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Από την άλλη τη φετινή χρονιά ο Σ.Φ.Ο.Α μαζί με άλλους φοιτητικούς συλλόγους, έχοντας κάνει πάνω από ένα μήνα κινητοποιήσεις και καταλήψεις ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου, έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν την εφαρμογή του σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Σε ότι αφορά στην σχολή μας μέσω των αποφάσεων του Σ.Φ.Ο.Α κατοχυρώσαμε να δώσουμε και τις δυο εξεταστικές κανονικά παρά την προσπάθεια των καθηγητών να ακυρώσουν την επαναληπτική και να συρρικνώσουν τη χειμερινή -στην επιτροπή προπτυχιακών σπουδών προτάθηκε εξεταστική 9(!) ημερών.
                Σε αυτήν την αντιφατική κατάσταση εμείς επιμένουμε στον συλλογικό δρόμο και απαντάμε στα πιο πάνω ερωτήματα από την πείρα του φοιτητικού κινήματος, από τους αγώνες των φοιτητών για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για δουλειά με δικαιώματα.

Φοιτητικός Σύλλογος και φοιτητικός συνδικαλισμός:

                Ιστορικά η ύπαρξη φοιτητικών συλλόγων προέκυψε αυθόρμητα πριν ακόμα από την εξέγερση του '73 από την ανάγκη που γεννήθηκε στους φοιτητές των σχολών να συζητήσουν και να διατυπώσουν αποφάσεις για κάθε ζήτημα που ανακύπτει είτε της σχολής είτε ευρύτερο. Η ύπαρξη των φοιτητικών συλλόγων, ο προβληματισμός των φοιτητών που είχε και πεδίο να εκφραστεί, κάτι που οδήγησε σε μαχητικούς αγώνες είναι η βασική αιτία που στην Ελλάδα η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση είναι κατοχυρωμένη συνταγματικά  (κάτι βέβαια που είναι διαρκώς υπό διακύβευμα), ενώ στις ευρωπαϊκές χώρες που ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι ξένη λέξη όχι μόνο υπάρχουν δίδακτρα αλλά οι φοιτητές δεν μπορούν καν να διατυπώσουν ενιαία το αίτημα για δωρεάν σπουδές.
                Για μας λοιπόν η προσπάθεια οι φοιτητικοί σύλλογοι να μετατραπούν σε λέξεις χωρίς νόημα εξυπηρετεί μόνο αυτούς που θέλουν τη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου.  Οι σύλλογοι είναι δομές με όργανα (Γενικές συνελεύσεις – το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων, Διοικητικά Συμβούλια, Συνελεύσεις ετών, φοιτητικές εκλογές). Είναι χρέος του κάθε φοιτητή ως μέλος του Συλλόγου να τονώνει τις Γενικές Συνελεύσεις, την συζήτηση και των προβληματισμό για όλα τα θέματα που μας απασχολούν, και να παίρνουμε αποφάσεις που θα αναγνωρίζονται από όλους (φοιτητές, καθηγητές, υπουργείο).
                Ο όρος συνδικαλισμός τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί με κάτι αρνητικό και κάτι αναχρονιστικό. Τόσο απ' τα ΜΜΕ (για κόμματα που κάνουν “του κεφαλιού τους” μέσα στα Πανεπιστήμια), όσο και απ' τους καθηγητές (για “μειοψηφίες” που δρουν “φασιστικά”) κτλ. Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε το Πανεπιστήμιο ως στείρο εκπαιδευτήριο αλλά ως χώρο ευρύτερου κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Ως εκ τούτου ο φοιτητικός συνδικαλισμός για εμάς είναι ο προβληματισμός και η συζήτηση με τους συναδέλφους μας, η ανάγκη  να γίνει η πολιτική κτήμα του καθενός και όχι να αναθέτουμε την μοίρα μας σε άλλους, είναι οι αγώνες για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας, από την εξεταστική, τα συγγράμματα και τη σίτιση μέχρι το εργασιακό μας μέλλον και τη δυνατότητά μας να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο,  ο συνδικαλισμός δεν είναι κάτι που αφορά ορισμένους “πεφωτισμένους” αλλά το σύνολο των φοιτητών.

Ρόλος παρατάξεων εντός του πανεπιστημίου
               
                Οι διαφορετικές παρατάξεις, πέρα από την προσπάθεια των καθεστωτικών κομμάτων να “ελέγξουν” το φοιτητικό κίνημα και να αναπαράγουν κομματικούς μηχανισμούς (ΔΑΠ – ΠΑΣΠ), υπάρχουν κυρίαρχα γιατί συγκροτούν διαφορετικές απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ υπάρχουν να συγκρατούν το μοντέλο δικομματισμού που μας έφερε ως εδώ και να προωθούν τον ατομικό δρόμο ως λύση για τα προβλήματά μας – άρα τίποτα άλλο πέρα από πάρτυ, σημειώσεις, καφέδες κτλ. Απέναντι σε αυτό μια δημιουργία “ενιαίου” ψηφοδελτίου, το κατέβασμα στις εκλογές δήθεν “αχρωμάτιστων” και ανεξάρτητων ονομάτων κτλ το μόνο που θα έκανε είναι να μεγεθύνει την τάση που προωθείται προς τον ατομικό δρόμο και θα υπονόμευε τη διαδικασία της πολιτικής διαπάλης εντός του συλλόγου, κάτι που τον κάνει πιο δυνατό απέναντι στο υπουργείο και τους καθηγητές-πέρα του ότι και να καταργούσαμε τις παρατάξεις είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αυτές θα ξαναεμφανιζόντουσαν μετά από λίγο καιρό. Ένα σχήμα ή μια συλλογικότητα είναι πραγματικά ανεξάρτητη  όταν είναι σε θέση να αμφισβητήσει την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία.

                Στην εποχή που ο λαός χτυπιέται με τον πιο βάναυσο τρόπο, που το Δημόσιο και Δωρεάν  δημοκρατικό πανεπιστήμιο αμφισβητείται πιο πολύ από ποτέ, οι φοιτητικοί σύλλογοι και ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι τα μέσα πάλης μας. Οι Γενικές συνελεύσεις και οι καταλήψεις έκαναν το νόμο Διαμαντοπούλου να' ναι ο μόνος νόμος που ψηφίστηκε αλλά δεν εφαρμόστηκε στην εποχή του Δ.Ν.Τ. Στους αγώνες που ανοίγονται καθημερινά μπροστά μας, εδώ μαζί με τους εργαζόμενους στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου που πλήττονται απ' την πολιτική υποχρηματοδότησης και διάλυσής του, όπως έχει ήδη ξεκινήσει απ' την προσπάθεια για συγκρότηση  Πρωτοβουλίας Αγώνα Σχολών Υγείας, αλλά και μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους και τον αγωνιζόμενο λαό να βαδίσουμε τα μονοπάτια της ανατροπής της σύγχρονης χούντας κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ...
...ΣΤΑ ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ  ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ρ.Α.Τ.-Ε.Α.Α.Κ.