Μας θέλουν «μια γενιά χωρίς μέλλον», είμαστε η γενιά του ΟΧΙ!

Μας θέλουν «μια γενιά χωρίς μέλλον», είμαστε η γενιά του ΟΧΙ!

Στις 5 Ιουλίου διεξήχθη ένα δημοψήφισμα, στο οποίο ο ελληνικός λαός κλήθηκε να αποφασίσει σχετικά με την πρόταση που είχαν καταθέσει οι δανειστές και μάλιστα σε κλίμα απίστευτης προπαγάνδας αφού τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μαζί με το μνημονιακό μπλοκ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ έκαναν τα αδύνατα δυνατά, παρουσιάζοντας ουρές στα atm κτλ, να τρομοκρατήσουν το λαό για να υπερψηφίσει ΝΑΙ. Σε αυτό προστίθεται και η εργοδοσιακή τρομοκρατία του τύπου “ψηφίζεται ΝΑΙ ή μαίνεται χωρίς δουλειά”. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη αποτέλεσε μια συγκλονιστική απόδειξη των δυναμικών που υπάρχουν μέσα στην ελληνική κοινωνία. Η ψήφος στο δημοψήφισμα ήταν μια ψήφος λαϊκή και βαθιά ταξική, μια ψήφος που συμπύκνωσε πραγματική διάθεση σύγκρουσης με τις πολιτικές της ΕΕ και των μνημονίων, που πέντε χρόνια τώρα καταστρέφουν μέρα με τη μέρα τη ζωή του λαού. Η ψήφος στο ΟΧΙ ήταν βαθιά ταξική και αποκάλυπτε τις πραγματικές διαιρετικές γραμμές μέσα στην ελληνική κοινωνία. Στο ΟΧΙ αναγνωρίστηκαν κατεξοχήν οι φοιτητές, εν γένει η νεολαία, οι εργάτες, οι μισθωτοί, οι άνεργοι, τα κατώτερα εισοδήματα σε αντιδιαστολή με τη συσπείρωση γύρω από το «ναι» των σάπιων μηχανισμών των ΜΜΕ, των συμφερόντων της εργοδοσίας και γενικότερα των εκφραστών του καπιταλιστικού

Μετά την συντριπτική έκβαση του δημοψηφίσματος, έχουμε τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ η οποία έσπευσε να γυρίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφού προδίδοντας το ΟΧΙ του λαού και συνέχισε στις ίδιες μνημονιακές κατευθύνσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων. Διαπραγματεύσεις οι οποίες εν τέλει κατέληξαν σε ένα νέο μνημόνιο που περιλαμβάνει πολύ σκληρά μέτρα για τον ελληνικό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που προβλέπει τη διάλυση όσων εργατικών δικαιωμάτων είχαν απομείνει προς όφελος φυσικά των εργοδοτών, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας και της αγροτικής παραγωγής. Παράλληλα οι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συναινούν στην υπογραφή του τρίτου μνημονίου και γίνονται χειροκροτητές αυτών των πράξεων, έχοντας “προϋπηρεσία” στις ίδιες πολιτικές. Στο ίδιο μοτίβο το ΠΟΤΑΜΙ γνήσιος υποστηρικτικής των πολιτικών της λιτότητας διαμηνύει συνεχώς με το απολιτίκ στυλ του ότι μπορεί να αποτελέσει συνεργάτη οποιασδήποτε κυβέρνησης προκύψει με σκοπό την λαϊκή σωτηρία εντός Ε.Ε. Στον αντίποδα αυτών, η ΧΑ αν και φαίνεται ως ο μόνος αντιμνημονιακός χώρος στην Βουλή, στην πραγματικότητα κάνει λιτανείες στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, δεν παύει να αποτελεί μια φασιστική – εγκληματική οργάνωση που στο παρελθόν δεν δίστασε να κάνει και δολοφονίες κρύβοντας τη ναζιστική ιδεολογία της πίσω από το σύνθημα της “εθνικής ανεξαρτησίας”. Ενώ το ΚΚΕ με το “άκυρο” στο δημοψήφισμα ρίχνει άκυρο και στον λαό και την βούληση του, μένοντας αμέτοχο σε όλα τα γεγονότα και ταυτόχρονα χωρίς να περιγράφει εναλλακτικό σχέδιο στο τώρα για να ζήσει ο λαός καλύτερα. Αντίθετα προπαγανδίζει ότι η έξοδος τώρα από την ΕΕ θα είναι καταστροφή, αρνούμενο να περιγράψει τη δικό του πρόταγμα και μιλώντας θολά για τη “λαϊκή εξουσία” (αν ξέρουν πως θα έρθει η λαϊκή εξουσία εντός ΕΕ ας μας το πουν). Σε αυτό το φόντο έρχεται ο ελληνικός λαός να πάρει θέση στις επερχόμενες εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου και να καταδείξει, όχι με την αποχή του αλλά με την ψήφο του, την δυσαρέσκειά του απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων και τις επιταγές της Ε.Ε., όπως και στο δημοψήφισμα.

Ο κόσμος του ΟΧΙ , λοιπόν, οφείλει να έρθει σε ρήξη με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και να αναδείξει πως υπάρχει ένας άλλος δρόμος που απαντά στα ερωτήματά του. Ένας δρόμος, με διαγραφή του χρέους, ρήξη και έξοδο από Ευρώ-ΕΕ-ΔΝΤ. Μια αριστερά ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική και μετωπική που θα παλέψει ενάντια στη μετατροπή του ΟΧΙ σε «ΝΑΙ». Μια αριστερά σύμμαχος στη δυναμική επανεμφάνιση του λαϊκού κινήματος στο δρόμο για τη χάραξη μιας καινούριας πορείας για τον ελληνικό λαό. Μια πορεία που θα συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, για να πετύχουμε έτσι νίκες προς όφελος των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου. Μιας πορείας σε σύγκρουση με τις πολιτικές υποταγής και εκμετάλλευσης, που το μόνο που κάνουν είναι να ζητάνε όλο και περισσότερες θυσίες από τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που τόσα χρόνια επωμίζονται το βάρος μιας κρίσης που δεν δημιούργησαν.

Ρ.Α.Τ. - Ε.Α.Α.Κ.